ریاض و پاریس روابط نزدیکی در حد شراکت راهبردی در عرصه‌های مختلف دارند و منافع مشترکی را در پرونده‌های منطقه‌ای دنبال می‌کنند. حجم مبادلات تجاری دو کشور نیز در سال گذشته به ۱۱.۵۵ میلیارد دلار رسید.

اما هدف سفر بن سلمان صرفا تقویت شراکت با فرانسه و غرب، بررسی مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی و امضای قراردادهای سرمایه گذاری ۳ میلیارد یورویی نیست. البته آرامکو و توتال نیز در شنبه گذشته قراردادی ۱۱ میلیارد دلاری برای احداث یک تاسیسات پتروشیمی امضا کردند.

دستور کار مهم بن سلمان در سفر به پاریس رایزنی و جلب حمایت کشورها برای میزبانی نمایشگاه "اکسپو ۲۰۳۰" است. مقر دفتر بین‌المللی نمایشگاه‌ها در پاریس است که ۱۷۰ کشور عضور آن هستند و واگذاری امتیاز میزبانی نمایشگاه اکسپو طی فرایند خاصی پس از نامزد شدن کشورها از طریق رای گیری اعضا انجام و رای گیری نهایی برای اکسپو ۲۰۳۰ در نوامبر آینده برگزار می‌شود.

فعلا سه شهر ریاض عربستان، رم ایتالیا و بوسان کره جنوبی نامزد میزبانی "اکسپو ۲۰۳۰" هستند و هفته گذشته عربستان درخواست رسمی نامزدی ریاض برای میزبانی این نمایشگاه را در پاریس ثبت کرد.

دیگر هدف بن سلمان از سفر به فرانسه، شرکت در اجلاس "پیمان مالی جهانی جدید" است که به دعوت مکرون با حضور ۵۰ رئیس جمهور و نخست وزیر و مقاماتی دیگر از ده‌ها کشور برای بررسی اصلاح نظام مالی جهانی، مقابله با فقر و تغییرات اقلیمی برگزار شد. اما این اجلاس نیز به عرصه زورآزمایی و یارگیری عربستان، ایتالیا و کره جنوبی برای جلب حمایت دیگر کشورها از میزبانی "اکسپو ۲۰۳۰" تبدیل شد.

گویا شانس ریاض برای کسب این میزبانی بیشتر از دو شهر دیگر است و ظاهرا ۹۰ کشور از ۱۷۰ کشور از آن حمایت کرده‌اند. گویا عربستان به دنبال این است که در همان مرحله اول رای گیری دو سوم آرا را کسب کند و دیگر کار به مراحل بعدی نکشد.

جالب هم اینجاست که فرانسه به عنوان عضو مهمی از اتحادیه اروپا به دیگر عضو اتحادیه یعنی ایتالیا پشت و اعلام کرد که از میزبانی ریاض حمایت می‌کند. اما چرا؟ چون اولا عربستان پولدار است و ثانیا به دروازه ارتباط با جهان عرب تبدیل شده و ثالثا پاریس به همراهی آن در خاورمیانه به ویژه در پرونده‌هایی چون لبنان نیاز دارد.

اما مهم‌ترین انگیزه به نظرم اقتصاد و منافع اقتصادی است. پول و اقتصاد امروز بیش از هر زمانی نقشی تعیین کننده در تنظیم روابط بین دول مانند روابط میان انسان‌ها ایفا می‌کند. فارغ از شکل و ماهیت سیستم حکمرانی یک کشور و این که دموکراتیک باشد یا استبدادی و اقتدارگرا مانند عربستان، کافی است که برخوردار از دو فاکتور ثبات داخلی و سیاست خارجی متوازن و اقتصاد محور باشد و اگر مانند عربستان پولدار، بزرگ‌ترین صادر کننده نفت و دارای موقعیت راهبردی در منطقه حساس خلیج فارس، دنیای عرب و اسلام نیز باشد، آن وقت همه به سراغش می‌آیند.

امروز ایدئولوژی جای خود را در سیاست داخلی و خارجی عربستان به اقتصاد داده است و کلا سیاست‌ورزی، آشتی‌ها و مناسبات خارجی این کشور رنگ و بوی اقتصادی به خود گرفته است. تمام تلاش بن سلمان معطوف به تحقق چشم انداز کلان ۲۰۳۰ است که بر توسعه اقتصادی بدون اتکای به درآمد نفت استوار است. میزبانی اکسپو در همان سال هم جدا از اهمیت نمادینش، به آن به عنوان پیشران این چشم انداز و آینده آن بعد از ۲۰۳۰ می‌نگرد.

اکسپو یک مولفه جهانی بسیار تاثیرگذار در اقتصاد کشور میزبان از طریق جلب سرمایه‌گذاری خارجی و گردشگر است. آثار میزبانی اکسپو معطوف به همان دوره برگزاری نیست و دراز دامن و پایدار است. همین برج ایفل فرانسه در سال ۱۸۸۹ با هدف میزبانی اکسپو ساخته شد که از آن سال تا به امروز سالیانه میلیون‌ها گردشگر را روانه فرانسه می‌کند و به پربازدیدترین و پردرآمدترین مکان گردشگری اروپا تبدیل شده و بنا به تحقیقی ایتالیایی تا به حال حدود ۵۴۳ میلیارد دلار عاید اقتصاد فرانسه کرده است.

در صورتی که عربستان برنده میزبانی این نمایشگاه شود، پیش بینی شده که تنها در طول دوره برگزاری آن از اکتبر ۲۰۳۰ تا مارس ۲۰۳۱ حدود ۴۰ میلیون خارجی از آن در شهر ریاض بازدید کنند که جدا از بازگشت ۷.۸ میلیارد دلاری هزینه میزبانی، می‌خواهد حدود ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیز از طریق این نمایشگاه جذب کند.

در این راستا نیز طرح توسعه بلندپروازانه شهر ریاض را در چارچوب سرمایه‌گذاری ۸۰۰ میلیارد دلاری بر اساس چشم انداز ۲۰۳۰ کلید زده و جذب بیش از ۱۰۰ میلیون گردشگر را در سال ۲۰۳۰ هدف گذاری کرده است؛ به گونه‌ای که درآمد گردشگری ده درصد از تولید ناخالص داخلی (حدود دو تریلیون دلاری تا ۲۰۳۰) را پوشش دهد.

پایان/